საახალწლო სურვილები..

არ გამაგონოთ და არ დამანახოთ:

1) სახალხო (lib1) ბანკი,

2) პროკრედიტ ბანკი,

3) თიბისი ბანკი,

4) საქართველოს ბანკი..

უყიდეთ ყველა პატრულს:

სათვალე.. (მომბეზრდა "სიმბოლური ლენტით" მანქანაში წინ ჯდომა..)

მაჩუქეთ:

ველოსიპედი.. (უფრო ძვირის იმედიც კი არ მაქვს, არათუ ველოსიპედის.. :) )

გაჩუქებთ:

სათლელებს, ფანქრებს, სიყვარულს, სიხარულს და მოგეხმარებით ტექნიკურ საკითხებში როდესაც დრო მექნება.. :)

გაგიცვლით:

ძველ ტელეფონს ახალში, ახალი მე მინდა.. დაგასწარით.. :)

ვიყიდი:

ქათამს, ერბოს, ზეთს, ღერღილს, კაკალს, მაიონეზს, მწვანილეულს, ღორის ხორცს და კიდევ 10 000 მალ და არა მალფუჭებად საკვებს იაფად და ხარისხიანად..

თუ რამე გამომრჩა, მე მაპატიეთ.. : )

ვისაც მეტი საქმე არ გქონდათ და ეს სტატუსი ბოლომდე წაიკითხეთ,

ჯერ ერთი ის, რომ თუ დრო გაქვთ მომეხმარეთ საჭმელების გაკეთებაში,

მეორე კიდე თქვენგან არ გავიგო, დრო არ მაქვს და მენატრები და ვერ გნახულხობო და

მესამე.. რა მესამე, წადით რა, ჩაი გაგიცივდათ.. :)))

P.S. მაგრამ ბათუმში რომ მინდა, მასე არაფერი არ მინდა სხვა..

არც თუ ისე საახალწლო პოსტი

დღეს 5:30-ზე ავდექი. საერთოდ ასეთ დროს დიდი ხანია არ გამღვიძებია.. ნუ, ჩემით გაღვიძება რასაც ჰქვია..

ადრე ირაკლისთან ერთად დავდიოდი ცურვაზე და სიხარულით ვდგებოდი ხოლმე ფეხზე და დილის 6 საათზე მივდივოდი აუზზე, სადაც ყარაულს ყოველთვის ჩვენ ვაღვიძებდით და ისიც თავისი „უჩვეულო იუმორით“ „გვლოცავდა“.. ოღონდ ჩუმად და ისიც გულში..

არ ვიცი, როგორ უნდა გიყვარდეს ადამიანი ისე, რომ მისი გულისთვის ასე ადრე ადგე.. საერთოდ, მსმენია, რომ არსებობს ადამიანების ორი კატეგორია, „ღამურები“ და თუ არ ვცდები „ჭოტები“. თუ ამ კლასიფიკაციას დავუგდებთ „ყურს“, მე „ღამურების“ კატეგორიას მივეკუთნები, რაც იმას ნიშნავს, რომ ღამით გვიან ვიძინებ და დილით, შესაბამისად, ადგომაც მიჭირს.. თუმცა ზაფხულში ადრე ადგომა სასიამოვნოცაა და სასარგებლოც, რათქმაუნდა ჯანმრთელობისთვის..

მას შემდეგ, რაც ცურვას „შევეშვი“, ჩემი ჯანდაცვის, უფრო სწორედ, „გა-ჯან-დაცვების“ საკითხი მხოლოდ ერთხელ, 1 წლით მოვაგვარე და აღმოსავლური თავდაცვის სახეობების შესწავლით დავკავდი. თუმცა შემდეგ ესეც შევწყვიტე.. მიუხედავად იმისა, რომ ფიზიკურად ასე თუ ისე მოვმაგრდი ვარჯიშის გამო, მაინც წყალი იზიდავდა ჩემს გაზარმაცებულ სხეულს...

არ ვიცი რატომ, მაგრამ დღემდე არ მინდა ცურვაზე მარტო მისვლა დილის 7 საათზე, არადა ეს ირაკლიც რომ აღარ დადის?! ჩემი ჭკუის სხვა ვეღარ ვნახე ამ ქალაქში.. და ვეძებ..

და მაინც, რატომ მეღვიძება ასე ადრე?!

რატომღაც მეგონა, რომ ეს დღე ჩემს ცხოვრებაში ბოლო დილა იყო და მინდოდა, რომ ყველაფერი კარგად ასახულიყო ჩემს მეხსიერებაში: თუ როგორ ღიავდება მუქი ლურჯი ცა, როგორ დნება ყინული ფანჯრის მინაზე და როგორ ცოცხლდება ქალაქი..

დავიწყე „შაგრენის ტყავის“ კითხვა.. პირველი 10 გვერდი შემაწუხებლად გაწელილი და ჩამ(მ)თვლემი მომეჩვენა, თუმცა შემდეგ საინტერესოც დაიწყო.. სიუჟეტი ისტორიის „მდიდარ ნარჩენებს“ დაუკავშირდა და ემოციურად გაიშალა..

..ამ დროს ისევ ამაყად დნებოდა ფანჯრის მინაზე შეყინული ორთქლი, თითქოს იმედი ჰქონდა, რომ მეორე საღამოს ისევ ყინულად იქცეოდა..

იცი რატომ მიყვარს ჩემი ბათურა?

იმიტომ, რომ ყველაზე ადამიანური ძაღლია ამ ქვეყანაზე გაძაღლებული ადამიანებიდან..

საღამოს ღია კარი დაინახა თუ არა, შემოქანდა და მაშინვე გამათბობლისაკენ გაეშურა, ცხვირით მოსინჯა ცხელი იყო თუ არა, მასთან ახლოს კარავი დასცა და ამაყად დაწვა..

ბათურას დილამდე თავი არ აუწევია.. მიუხედავად იმისა, რომ ძილში შიში ჩამყვა, გამათბობელს ცუდად არ შეეხოს და უბედურება არ მოხდეს მეთქი.. მთელი ღამე გაუნძრევლად იწვა, დილით კი სათუთად ადგა და ჯერ გამათბობელს შეხედა, შემდეგ მშვიდი თვალებით გამომხედა, წესრიგში ჩამაბარა ყველაფერი..

ზოგჯერ ჩემსავით ეგოისტია, თუ იცის, რომ თავისია, ცოცხალი თავით არავის არ მიუშვებს ახლოს, ასე უნდა და მორჩა! ზოგჯერ ისეთი კეთილია, რომ ყველას ულოკავს ხელებს.. საოცრად ერთგულია, თუმცა დამჯერობას ვერ დავაბრალებ.. როგორც ყველა ადამიანს, მასაც აქვს სისუსტეები.. ძალიან უყვარს გარეთ გასეირნება, რასაც რაღათქმაუნდა მოკლებულია ჩვენი მხრიდან და ცდილობს დამოუკიდებლად მოაგვაროს ეს საკითხი, საკუთარი ძალებით.. ამაზე კი ძალიან ვბრაზდები.. იმაზეც საშინლად მიფუჭდება გუნება-განწყობა (საზოგადოებაში „ნერვებად“ და ღლონტურად „ღრრრ“-დ წოდებული), როცა ბათურას ბაბო უმ ხორცს აჭმევს, რის შემდეგაც ძაღლი ხორცის სუნით ყარს და მერე ერთი კვირა გვიწევს მისთვის ძმრიანი წინდების ჩაცმა.. კიდევ ბევრს ვუძლებთ...

ბევრჯერ მიფიქრია იმაზე, თუ რატომ მიფუჭდება განწყობა.. საერთოდ დეპრესიული ტიპები ორიენტირებულები არიან ავტომატურ რეჟიმში (ე.წ. ავტოპილოტით) გაიფუჭონ ხასიათი...

მაშინ, როცა ჩემი გაკეთებული საქმით კმაყოფილი ვარ, ასეთ რამეზე ვერ ვფიქრობ, თუმცა როცა ვერ ვხვდები, რა მინდა, რას ვაკეთებ და რატომ ვაკეთებ და ამავე დროს, ჩემთვის საყვარელი ხალხი სადღაც „ბნელ წერტილში“ იკარგებიან, ვფიქრობ, თუ რა მინდა საერთოდ ამ ცხოვრებისაგან, რატომ არ მელოდებიან ჩემი თანამშრომლები, როცა სამსახურიდან მიდიან და ამ მიზეზ-შედეგობრივი (რათქმაუნდა ირაციონალური) კავშირების აწყობა-შეკოწიწების შემდეგ ვხვდები, რომ არავის ვჭირდები და არავისთვის არ ვარ მნიშვნელოვანი, რაც ალბათ სიტუაციის ბრალია და არა სინამდვილის, ანუ რეალურად ასე არაა..

(„მედ, დამირეკე და მითხარი რომ ძალიან გიყვარვარ და რომ ყველაფერი კარგად იქნება რა..“)

„დეპრესიულ საათებთან“ ერთად ემოციური სიმშრალეც ასე თუ ისე ხშირია, როცა ხვდები, რომ შენს ცხოვრებაში არსებობს ცარიელი, უშუშო ფანჯრები, რომლებსაც ვერაფერს ვერ უხერხებ, თუნდაც იმის გამო, რომ დრო აღარ გაქვს..

მიუხედავად იმისა, რომ ერთხელ უკვე ნასწავლი მაქვს ცხოვრებაში დროის და მნიშვნელოვანი საქმეების ერთმანეთთან შეთვსების „თეორია“, პრაქტიკაში ამგვარი რამ თითქმის შეუძლებელია, რაც რეალურად დასტურდება კიდეც..

მემგონი უკვე დროა, რომ ცხოვრების მნიშვნელოვან სფეროებზე, განვითარებასა და პოზიტიურ პერსპექტივებზე ვიფიქრო, იმაზე, რაც მეც და ჩემს გვერდით მყოფ ადამიანებს უკეთეს ცხოვრებაში დაგვეხმარება...

და არა სიკვდილზე..

მანამდე ბევრი რამე მაქვს მოსასწრები..

ყველა მუსიკა ბოლოს ხომ მაინც მთავრდება..

თუმცა ბოლო ნოტის ხმა პირველთან შედარებით ყველაზე დიდხანს ჟღერს სივრცეში..

საბედნიეროდ..

ცვლილებების დროა, პოზიტიური ცვლილებების!..

თან მამას წლისთავი ახლოვდება..

..ღამით კი ისევ გაიყინება დაორთქლილი მინები..

ლეგალური იდიოტობა..

ოთხი ამბავი, რომელიც აუცილებლად უნდა წაიკითხო, სანამ დაიძინებ. :)

ძროხათმფლობელები

დღეს როგორც ყოველთვის, ("ალარმამდე") წიქარიშვილების წინ მხიარულად შეკრებილმა ძროხათა მეპატრონეების ე.წ. "მეძროხეების" ან/და "მენახირეების" პუტუ-პუტუ-პუტუ-პუტუმ გამაღვიძა.. 

დილით ტვინის ბურღვის უცნაური შეგრძნება მქონდა, სანამ მივხვდი, რომ ეს ბურღვა რეალური ხმაური იყო, რომელიც დისნეის მულტფილმის კოდალას "მხიარულ" ყიყინს გავდა, წამოვხტი და გარეთ ვავვარდი.. :))

გადამირჩა ერთი სულიერი, რომ წიხლქვეშ არ გავიგდე.. :))) არადა როგორ გამაღიზიანებლად საუბრობდა.. :)) და რა კარგი საცემი იყო.. მოკლედ, ჩემმა ყვირილმა თავისი საქმე გააკეთა და "კოდალა" დროულად და მხიარულად შეუდგა თავისი სამუშაოს აღწერილობაში ჩამოთვლილი ამოცანების შესრულებას. .

დილის ძილი 

თვეში ერთხელ მაინც მიწევს "პირადი ოფოფების" გააქტიურება იმისათვის, რომ დილით არანორმალურად მხიარულმა და დეგენერატმა ხალხმა არ გამაღვიძოს.. არადა დამეთანხმებით ალბათ, რომ დატვირთული დღის შემდეგ მშვიდი ძილი აუცილებელია ძალების აღდგენისა და ახალი სამუშაო დღისთვის ჩვეულ ფორმაში ჩადგომისთვის.. ათ წუთ ძილსაც კი დიდი მნიშვნელობა აქვს, რათა მერე მთელი დღე აღრენილმა არ იარო.. 
(ღლონტი, დაიძინე ხოლმე 10 წუთი კიდევ.. :))))))))

მოკლედ, გარეთ ატეხილ ყიყინს ყვირილით ვუერთდები და ცოტა ხნით, მაგრამ მშვიდი ძილი გარანტირებული მაქვს ხოლმე.. არადა სულ რატომ უყვართ ჩემს ფანჯარასთან შეკრება ამ "ძროხათმფლობელებს" არ ვიცი რა.. :))

გამოგიყვანენ წყობიდან და მერე ამბობენ, რომ უზრდელიაო... არ ჯობია ხოლმე, რომ დაფიქრდეთ, სანამ წაიღვლანჯებით ხოლმე ჩემს ფანჯრებთან?! თუ რაიმეს აკეთებ, ჯობია შედეგისთვისაც მზად იყო.. თუ არადა შეგიძლია სახლში იხმაურო კიდეც.. :)) ეს ისე.. :)))

"ლიბერთი" და ჯანდაბა თქვენ!.. 

ერთხელ ახლად გარდაქმნილგადარებრენდინგებულ სახალხო.. უკაცრავად "ლიბერთი" ბანკში (რბილი ლ-თი), რათქმაუნდა გადასახადების გადასახდელად (სხვა საქმეზე რატომ უნდა შეხვიდე მანდ არ ვიცი..) ერთი მდედრი შემოვიდა, ისიც იმ საქმეზე იყო ალბათ, რაზეც მე.. ალბათ.. ხოდა, მოკლედ ამ მდედრმა და ბანკის ერთ-ერთმა თანამშრომელმა მსგავსი დიალოგი წარმართეს..

მდედრი აბორიგენი: "-უკაცრავად, ეს არის სახალხო ბანკის მომსახურების ოფისი?"

მდედრი ლიბერთი-ელი: "-ქალბატონო, ეს სახალხო კი არა ლიბერთი (რბილი ლ-თი) ბანკია.."

მდედრი აბორიგენი: (ხმამაღალი ხმით) "-რა მნიშვნელობა აქვს, რა ნაგავიც იყო, ისევ ის ნაგავი დარჩა.." და მდედრმა აბორიგენმა კარი "გაიჯახუნა".. 

ბანკში უეცრად სიჩუმე "ჩამოვარდა"..  და დაცვას დაეცა.... :))) 

შემდეგ ისეთი სიცილი ატყდა ე.წ. "კლიენტებში" რომ ძლივს მოახერხა ბანკმა "ჩვეული მუშაობის გაგრძელება".. 

ამ ამბის შემდეგ მიჭირს ამ ბანკის სერიოზულად აღქმა.. :))) რა ვქნა, არასერიოზულია ასე თუ ისე და თვითდაძალებას რატომ დავიწყებ? :) დღესაც გადასახადის გადასახდელად შესულს და დილის კოდალასთან მომხდარი "სკანდალის" შემდეგ ოპერატორთან მხიარულად ვიკამათე იმაზე, თუ რომელი აბონენტის ნომერი უნდა დაეწერა გადახდის ქვითარზე (საუბარია ერთი და იგივე ნომერზე, რომელიც სხვადასხვა ფურცელზე ეწერა..:))

მოკლედ აღარ მინდოდა ხალისი და გვერდით VTB-ში შევირბინე და იქ ისეთი სათნო და მწყაზარი ოპერატორები მომემსახურნენ, რომ კმაყოფილი წამოვედი იქიდან.. 

 

მაწაკი მდედრი სათნო ლოყებით..

ყველაზე მეტად არ მიყვარს, როდესაც ადამიანს ჩაგრავენ, ან ცდილობენ რაიმეთი მეტად მოაჩვენონ თავი..

შესვენებაზე გასული ერთ-ერთ დიდ სუპერმარკეტში შევედი ვაშლის პეროგის საყიდლად, სადღაც 2 წუთი ვიდექი რიგში და ერთი მაწაკი მდედრის წიწინს ვუსმენდი, რომელიც გამყიდველ 15-17 წლის გოგონას ბოლო ხმაზე ურჩევდა 50 თეთრის დაკლების საქმეს.. 

არ ვიცი ამ ორიდან რომელი იყო მართალი, მაგრამ სამსახურში ნამდვილად მაგვიანდებოდა და არცერთის ნერვი არ მქონდა და არც მეორის (თან ლოდინი არ მიყვარს საშინლად).. 

ხოდა რა ვქენი თუ მიხვდებით???

ამ მაწაკ მდედრს კორექტულად ვუთხარი, რომ მოკეტე და დაახვიე აქედან მეთქი.. :)

ნუ, ეს ვერბალურად ასე ჟღერდა: "ქალბატონო, ხომ ხედავთ, რომ რიგში ვდგავართ და ამდენი ხანი გელოდებით?!"

ალბათ ის მაწაკი მდედრი არ მოელოდა ჩემგან მსგავს კომენტარს და აღშფოთებულმა "შემომჩივლა": - "თქვენ რომ დაგაკლებენ ფულს, მაშინ ილაპარაკეთო.."

ამაზე სულ გავჭედე, არ მიყვარს, როდესაც აზრის გამოთქმას მიშლიან.. :)))

-"ქალბატონო, თუ რაიმე პრეტენზია გაქვთ, ადმინისტრაციასთან გაარკვიეთ, ხოლო ამ გოგონას თავი დაანებეთ, თქვენ რა, შეცდომები არ მოგდით?!"

-"დედაა!.. სულ გაფუჭდა ეს ახალგაზრდობა (აჰაა, ახალგაზრდებსაც გადაწვდა.. :)) როგორი გაუზრდელებულები არიან ამ ბოლო დროს!.. "

-"ქალბატონო, თუ იყიდეთ უკვე რაც გინდოდათ, შეგიძლიათ წაბრძანდეთ სადაც მიბრძანდებოდით.."

–"რომ არ წავიდე რას მიზამ?!" - უფრო აღშფოთდა ისედაც გაცეცხლებული მაწაკი მდედრი.

-"არაფერს, ვიყიდი რაც მინდა და ვიხალისებ თქვენს წიწინზე.." -ვუპასუხე ღიმილიანი და აგრესიული მზერით.. 

ამ კომენტარზე მაწაკი მდედრი საერთოდ გამაწაკდა, გადაიბუგა და გასასვლელისკენ გაემართა.. გოგონამ, რომელსაც 50 თეთრის არ დაბრუნებას ედავებოდნენ, მაწაკ მდედრს ფული დაუბრუნა, ალბათ მეტი გზა არ ჰქონდა და მუშაობა გააგრძელა.. რათქმაუნდა ამ ფაქტის შემდეგ ხურდა მეც განერვიულებულმა მომცა, მაგრამ მე უკვე მაწაკი მდედრის წიწინის ხმა მესმოდა შორიდან..

P.S. მორალი: ზოგიერთი ძაღლი, როდესაც მას ელაპარაკები, კუდს გიქიცინებს და გლოკავს, მაგრამ შემთხვევით კუდზე ფეხი თუ დაადგი, სიამოვნებით გიკბენს..

ასე რომ იყავით კორექტულები!.. :)))

GLEE - "Forget You" Full Performance feat. Gwyneth Paltrow!

გვინეტ, მევუასები!...