არასდროს მქონია სურვილი ჩემს ბლოგზე ბევრ ადამიანს ებორიალა.. ამიტომ ერთ დღესაც გადავწყვიტე, რომ "კვარტალში ერთი პოსტი" სრულიად საკმარისი იქნებოდა იმათთვის, ვისაც მოვენატრე და ჩემი დიდი ხნის უნახაობით გამოწვეული სევდის გაქარწყლება-გასათუთება მოსწყურებია.. :)) ხოდა ავდექი და შევუდექი საქმეს.. უფრო სწორედ, მივხედე იმ საქმეებს, რომლებიც ამჟამად გადაუდებლად აუცილებელია რომ დავასრულო, რის გამოც ნელ-ნელა დავიწყებას მიეცა ჩემი "საზაფხულო-მზიანი და ზაგრიანი" ბლოგი..
მოკლედ, ეს შესავალი იმათთვის იყო, ვისაც კითხვა ეზარება და პირველივე აბზაციდან, ნახავდა რა, რომ ვბოდიალობ, თავს დაანებებდა კითხვას.. ახლა კი მივხედოთ იმ თემას, რაზეც თქვენი ყურადღება მინდა, რომ შევაჩერო..
14 ივნისს რუსთავში იუსტიციის სახლი გაიხსნა..
იუსტიციის სახლის იდეა და კონცეფცია მომწონს, მეტად ორიგინალური და მარტივია. მომსახურების გამარტივება და ხელმისაწვდომობა უფრო მიმზიდველია.. თან ეს არატრადიციული და "ორიგინალური" არქიტექტურა.. :)) ნუ, ასე თუ ისე, ცუდი არ არის..
თუმცა ის, რასაც ქართული, ტრადიციული გახსნა ჰქვია, მაინც ვერ გავექეცით ამას..
2 კვირის განმავლობაში სოციალური ქსელის მეშვეობით აქტიურად ვრცელდებოდა ინფორმაცია და მიდიოდა დიდი მიპატიჟ-მოპატიჟებები.. :) არადა ვინ ვის პატიჟებდა ვერ გაიგებდი.. :) ხოოოდა მეც ენერგიულად გავეშურე ჩემი მხიარული აპარატით შეიარაღებული აღნიშნული ღონისძიების გადასაღებად.. (სამწუხაროდ დღემდე ვერ მოვახერხე ჟურნალისტის აკრედიტაციის მოპოვება და შესაბამისად პირველივე ცდაზე ვერ მოვხვდი ამ ღონისძიებაზე).. ტერიტორია რატომღაც შემოღობილი დამხვდა, ხალხი გარეთ.. დაცვამ აღნიშნა, რომ მოსაწვევის გარეშე შიგნით ვერ მოვხვდებოდი.. გარეთ ხალხი წუწუნებს, არაფერი არ ჩანს.. მეც შორიდან ვიღებ ფოტოებს, შემდეგ ხალხზე გადავერთე.. უამრავი აბორიგენი მოსახლეობა შეკრებილა.. სუფთა და გაწკრიალებული ქუჩა 15 წუთში მზესუმზირის ნარჩენებით გაივსო და დაბინძურდა.. სახლის სახურავებზე ციყვებივით შემომსხდარან სნაიპერები.. :)) თითქოს ინიღბებიან.. :)) ღობის იქით ელიტა, ზე-ელიტა და თბილისელი "სვეწკი" სტუმრები არიან განლაგებულნი.. შამპანურს წრუპავენ და ვერც კი ხვდებიან, რომ ღობის აქეთ სიცოცხლე დუღს.. :)) ღობესთან დაწყობილ სკამებზე მჯდომი ელიტის ტიტველი ფეხები ჩანს.. :)) ხალხი ამ ადგილას "დაშლილია", ცდილობენ მოერიდონ არც თუ ისე სასიამოვნო სანახაობას.. :)
ელიტა, ზე-ელიტა, სვეწკი თბილისელები და აბორიგენი მოსახლეობა ელოდება პრეზიდენტის გამოსვლას..
მიშა ჩვეული იუმორით გვესაუბრა..
ჟურნალისტები მიკროფონებს ხან ვის უხახუნებენ ცხვირზე და ხან ვის, რათქმაუნდა კომენტარისათვის..
მშობლები ბავშვებს კისერზე ისვამენ, "ნახე დედი, პლეზიდენტი.." :) ბავშვებს უხარიათ.. მეც.. :)
პარალელურ რეჟიმში ვიღებ ფოტოებს.. არაფერი არ მესმის.. ვხედავ ნაცნობებს, უკვირთ და ინტერესდებიან რატომ ვიღებ.. :) კომენტარი მათთვის: "აი ამიტომ!.." :)
პრეზიდენტის გამოსვლა დასრულდა.. მიშა წავიდა დედაქალაქში.. იმედის ჟურნალისტი მოდის ღობესთან და ეკითხება მოქალაქეს რა მოეწონა..
მოქალაქე №1: - ხომ ხედავ რომ არაფერი არ ჩანს აქედან? არ გვიშვებენ, რა უნდა მომეწონოს?
მოქალაქე №2: - მიკროფონი და კამერა გაწიე, მოშლილი მაქვს ნერვები, აი იმ ხალხისგან აიღე ინტერვიუ, ვინც მანდ იჯდა სკამზე და კონცერტს უყურა..
მოქალქე №3: - მოდი შვილო, მე მოგცემ ინტერვიუს.. ყველაფერი ძალიან ლამაზი იყო, ძალიან მოგვეწონა, მიხარია, რომ ასეთი ღონისძიებები ტარდება და იმედი მაქვს, რომ ხშირად გაიხსნება ახალი ცენტრები, პრეზიდენტის სტუმრობამაც ძალიან გაგვახარა..
მესამე კომენტარი საღამოს გადის ეთერში.. დანარჩენი არა..
რამდენიმე წუთში ვხედავ ჩემს მეგობრებს, ყოფილ თანამშრომლებს, მაძლევენ მოსაწვევს და დაცვისთვის მისი წარდგენის შემდეგ ვუერთდები ზე-ელიტას.. პირდაპირ სცენის წინ.. (ცოტა მწყინს, სოციალურ სამსახურს რომ გვბლოკავენ ასეთი ღონისძიებების დროს.. როდესაც რამე პრობლემა აქვთ სულ ჩვენთან მორბიან, ხოლო როცა რაიმე კარგი ხდება ეგრევე განათლებას და სკოლებს ეტენებიან.. :)) (მადლობა თეას და ირმას!.. თქვენ რომ არა, უნიკალური კადრები ისტორიას მხოლოდ ჩემს D დისკზე შემორჩებოდა.. ისიც მხოლოდ ღობის იქით..) გამიხარდა, რომ სცენის წინ ჩემი ჯგუფელები ვნახე.. უნივერსიტეტი რაც დავამთავრე (პირველი ბაკალავრიატი) მას მერე მემგონი ერთხელ ვნახე ისინი.. სცენის წინ თბილისის ჯაზ-ბენდი, ბორის ბედია, გიორგი სუხიტაშვილი, მარიკა ებრალიძე, დინი ვირსალაძე და სხვა მუსიკოსები არიან.. რამდენიმემ საოცრად იმღერა.. ოღონდ ქართული არაფერი.. გადავრჩით წვიმაზე და უიღბლო მენსტრუაციაზე არავის უმღერია.. ესეც ერთი დიდი მიღწევა.. :)))
კონცერტის დასრულების შემდეგ, სპეციალურად რუსთავის იუსტიციის სახლისათვის შექმნილი ლაზერ-შოუ მოეწყო ქალაქის მუნიციპალური თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელის ორგანიზებით.. (მთელი წელია ვფიქრობ რითია ეს კაცი დაკავებული მეთქი და თურმე ლაზერ-შოუების კეთება დაუწყია.. არადა თეატრი ქალაქში უკვე მერამდენედ მოკლეს..) ლაზერ-შოუ დიდი არაფერი, აი ენერგო-პრო კი ამ თვეში დენის დანახარჯის გამო გადასახადს კიდევ გააძვირებს.. :))
შოუს დამთავრების შემდეგ, ჩემმა ჯგუფელებმა იუსტიციის სახლი დამათვალიერებინეს.. გამომდინარე იქიდან, რომ სამოქალაქო რეესტრში ხშირად მიწევს შერბენა სამსახურეობრივი მოვალეობების შესრულების მომენტში, იუსტიციის სახლში თითქმის ყველა თანამშრომელი ჩემი ნაცნობი აღმოჩნდა, რამაც ჩემი ჯგუფელი ცოტა გააკვირვა.. :)) (მისი დატრენინგებულია რუსთავის ჯგუფი.. ქეთო, ვამაყობ შენით..:*) თანამშრომლები, მათი ჩაცმულობა, ოფისის ფერები და გარემო სასიამოვნოა და სურვილი გიჩნდება, რომ წელიწადში 12-ჯერ გააკეთო პირადობის მოწმობა..
მოკლედ, საბოლოო ჯამში კმაყოფილი ვარ იუსტიციის სახლის რუსთავში გახსნით, მიუხედავად იმისა, რომ ოგანიზატორებმა დიდი შეცდომა დაუშვეს, რომ მოსაწვევების გარეშე ვერავინ მოხვდა "ღობის იქით".. თუმცა ფაქტია, რომ მოსახლეობის ინტერესი სიახლეების მიმართ დიდია და იმედია მომსახურებით კმაყოფილებაც საჯარო სამსახურში მალე ევროპულ დონეს მიუახლოვდება..
უფრო მეტი ხალისისათვის შეგიძლიათ იხილოთ ზოგიერთი ფოტო ჰაუსური იუსტიციიდან.. :)
